அங்கே
பிணங்கள் விழுந்துகொண்டிருக்கின்றன;
'எத்தனை விக்கெட்டுகள் விழுந்தன?" என்று
விசாரித்துக்கொண்டிருக்கிறோம்.
அங்கே
குண்டுகள் வெடித்துக்கொண்டிருக்கின்றன;
நாம்
பட்டாசு வெடித்துப்பரவசப்பட்டுகொண்டிருக்கிறோம்.
அவர்கள்
வேட்டையாடப்பட்டுக்
கதறிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்;
நாம்
வெள்ளித் திரைகளுக்கு முன்
விசிலடித்துக்கொண்டிருக்கிறோம்.
அவர்கள்
கற்பழிக்கப்பட்டுக்கொண்டிருக்கிறார்கள்;
நாம்'கற்பில் சிறந்தவள் கண்ணகியா ? சீதையா ?" என்று
பட்டிமண்டபம் நடத்திக்கொண்டிருக்கிறோம்.
அவர்கள்
வெளிச்சத்தின் விளைச்சலுக்கு
ரத்தம் சொரிந்துகொண்டிருக்கிறார்கள்;
நாம்
இருட்டுக் காடுகளுக்கு
வேர்வை வார்த்துக்கொண்டிருக்கிறோம்.
அவர்கள்
சயனைட் அருந்திக்கொண்டிருக்கிறார்கள்;
நாம்
அதர பானம் பருகிக்கொண்டிருக்கிறோம்.
இதில் வியப்பேதும் இல்லை.
அவர்கள் கவரிமான்கள்
நாம் கவரிகள்.
இதோ !
தேவ வேடம் போட்ட சாத்தான்கள்
வேதம் ஓதுகின்றன.
இதோ !
ரத்தப் பற்களை மறைத்த ஓநாய்கள்
நீரைக் கலக்கிய பழியை
ஆடுகளின்மீது சுமத்திக்கொண்டிருக்கின்றன.
இதோ !
சித்தாந்த வித்துவான்கள்
ஒப்பாரியில்
ராகப் பிழை கண்டுபிடித்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.
இதோ !
வெள்ளக்கொடி வியாபாரிகள்
விதவைகளின் புடவைகளை
உருவிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.
அன்று
அசோகன் அனுப்பிய
போதிமரக் கன்று
ஆயுதங்கள் பூக்கிறது.
இன்று
அசோகச் சக்கரதின்
குருட்டு ஓட்டத்தில்
கன்றுகளின் ரத்தம்பெருகிக்கொண்டிருக்கிறது.
தாய்ப் பசுவோ
கவர்ச்சியான சுவரொட்டிகளைத் தின்று
அசைபோட்டுக்கொண்டிருக்கிறது.
- "கவிக்கோ" அப்துல் ரகுமான்
Monday, April 13, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment